جمعه ۲۸ اسفند ۹۴ ۰۷:۴۱ ۳ بازديد
| نام | نقش وي در كربلا | سرانجام و چگونگي مرگ |
| شمر بن ذي‌الجوشن | نقش‌آفرين اصلي جنايات كربلا، صدور دستور يورش همه جانبه به امام حسين(ع) و يارانش | دستگيري توسط مختار ثقفي، گردن زدن او و انداختن وي در روغن داغ |
| محمد بن اشعث بن قيس | نقش‌آفرين و فراهم كننده حوادث روز عاشورا، فرمانده نيرويي بود كه مسلم را دستگير كردند | روز عاشورا در پي نفرين امام حسين(ع) عقرب سياهي او را نيش زد و با خواري تمام مُرد |
| عبيد الله بن زياد | در حادثه كربلا، همه جنايت‌ها به دستور مستقيم عبيدالله تحقق يافت و بعد از يزيد بيشترين نقش را در فاجعه عاشورا داشت | چكيدن قطره خوني از سر مبارك امام حسين(ع) بر ران او و باقي ماندن آن زخم تا آخر عمر، جسدش توسط ابراهيم بن مالك اشتر به آتش كشيده شد |
| يزيد بن معاويه | چوب زدن بر دندان‌هاي مبارك امام حسين(ع) | هنگام رقص و مستي به زمين خورد و مغزش متلاشي شد و صورتش همچون قير، سياه شد |
| سنان بن انس | نقش مؤثري در كشتن اباعبدالله الحسين(ع) داشت | زبانش گرفت، عقلش زائل شد و با وضع ناگواري از دنيا رفت |
| عمر بن سعد | مجرم شماره سوم فاجعه كربلا و فرماندهي عمليات كربلا را بر عهده داشت | به دستور مختار ثقفي به قتل رسيد و سرش از تن جدا شد |
| حرملة بن كاهل | پرتاب تير بر گلوي علي‌اصغر(ع) | مختار ثقفي دستور داد تا بدنش را تيرباران كنند |
| حصين بن نُمير | فرمانده تيراندازان لشكر عمر بن سعد و تيراندازي به امام حسين(ع) | ابراهيم بن اشتر جسد او را سوزاند و سرش را براي مختار به كوفه فرستاد، سر او در مكه و مدينه آويزان ماند تا درس عبرتي براي ديگران باشد |
| مالك بن نُسير كِندي | فرود آوردن ضربه بر فرق مبارك سيدالشهدا(ع) | قطع دستانش توسط همسرش و تا آخر عمر فقير ماند |
| زرعه دامي | از قاتلان امام(ع) | هنگام مرگ از گرماي شكم و سردي پشتش صيحه مي‌زد و مي‌گفت به من آب دهيد |
| محمد بن اشعث | هتك حرمت امام حسين(ع) | توسط نيش عقرب در هنگام قضاي حاجت مُرد |
| عبدالله بن حَوزه | تيراندازي به سوي لشكر ابا عبدالله(ع) | قطع پاي راست او توسط مسلم بن عوسجه، اسب با حركت تند، سر او را به هر سنگ و كلوخي كوبيد تا به دوزخ رفت |
| شبث بن ربعي | با شمشير به صورت مبارك امام حسين(ع) زد | ابراهيم بن مالك اشتر آنقدر ران‌هايش را بريد تا مرد. سپس سرش را جدا و جسدش را سوزاند |
| ابحر بن كعب | برداشتن مقنعه حضرت زينب(س) و كشيدن گوشواره از گوش ايشان | ابراهيم بن مالك اشتر، دست و پاهايش را قطع كرد، چشم‌هايش را از حدقه درآورد |
| شرحبيل | از پشت بر صورت امام حسين(ع) زد | مختار او را با آتش سوزاند |
| عمروبن حجاج | در روز عاشورا آب را بر روي اباعبدالله الحسين(ع) و يارانش بست، امام(ع) را خارج شده از دين ناميد و از جمله حاملان سرهاي شهداء به كوفه بود | به نفرين امام حسين(ع) گرفتار و از شدت تشنگي در بيابان هلاك شد |
| احبش بن مرثد(اخنس) | با اسب بر بدن مبارك امام حسين(ع) تاخت و عمامه حضرت را به غارت برد | پس از واقعه عاشورا وقتي در صحنه جنگ ايستاده بود، تيري از كمان، رها و به قلبش اصابت كرد و مرد |
| عبدالله بن ابي حُصين | آب را بر سيدالشهداء(ع) بست و با بي‌شرمي به امام گفت: اي حسين! به خدا سوگند، جرعه‌اي از آب نخواهي چشيد تا از تشنگي بميري | به نفرين امام حسين(ع) مبتلا و به بيماري استسقاء گرفتار شد، هرچه آب مي‌نوشيد تشنگي‌اش برطرف نمي‌شد تا اينكه هلاك شد |
| بَجدل بن سُليم | انگشت مبارك امام(ع) را براي در آوردن انگشتر بريد | مختار او را دستگير، دست و پاهايش را بريد آنقدر در خون غلتيد تا هلاك شد |
| اسحاق بن حَيوه حضرمي | داوطلبانه بر پيكر امام حسين(ع) تاخت و پيراهن حضرت را به غارت برد | با پوشيدن پيراهن اباعبدالله(ع) به مرض پيسي مبتلا شد و موهايش ريخت، توسط مختار دستگير شد و دستور داد بر بدنش تاختند تا به هلاكت رسيد. |