چكيده:
حوادث جادهاي و تلفات ناشي از آن يكي از چالشهاي كنوني جوامع بشري است كه هزينههاي اقتصادي زيادي را بر اقتصاد كشورها تحميل نموده است. در مقايسه بين كشورها از جنبه توسعه يافتگي، بيشتر قربانيان اين بحران را كشورهاي در حال توسعه تشكيل ميدهند، به گونهاي كه در اين كشورها تصادفات جادهاي به عنوان يكي از علل اساسي مرگ و مير شناخته شده است. متأسفانه ايران نيز از جمله كشورهايي است كه در آن نرخ تصادفات ناشي از عدم توجه به اصول ايمني و عوامل موثر بر آن همواره سير صعودي داشته كه آمارهاي موجود به خوبي وخامت اين مسئله را نشان مي- دهند. هدف اين مطالعه بررسي شناسايي برخي عوامل اقتصادي تاثيرگذار بر تصادفات جاده اي در قالب فرضيه زيست است. بر اساس فرضيه مذكور مي توان اينگونه استنباط كرد كه ميزان تلفات جادهاي در مراحل ( EKC) محيطي كوزنتس اوليه رشد اقتصادي افزايش پيدا ميكند و در نهايت به سبب پيشرفتهاي تكنيكي، افزايش ميزان سرمايهگذاري در بخش- هاي مرتبط، و بهبود مراقبتهاي پزشكي، اين نرخ در مراحل بعدي رشد اقتصادي كاهش مي يابد. نتايج بهدست آمده از اين پژوهش گوياي اين مطلب است كه رشد اقتصادي و تلفات ترافيكي با هم در ارتباط بوده؛ و اين رابطه به گونه اي است كه همراه با رشد اقتصادي تلفات ترافيكي افزايش يافته و پس از رسيدن به يك نقطه عطف، شاهد كاهش ميزان تلفات ترافيكي خواهيم بود. بهعبارت ديگر اين همان وارون كوزنتس است كه در ارتباط با تلفات ترافيكي و توليد ناخالص داخلي سرانه براي ايران مصداق پيداكرده U رابطه ي است. از ديگر نتايج به دست آمده در اين تحقيق ارتباط منفي متغير سرمايه گذاري در زيرساختهاي بخش حمل ونقل، بهبود مراقبتهاي پزشكي و شاخص فرهنگي با تلفات ترافيكي ميباشد. اما تعداد وسايل نقليه سرانه داراي يك ارتباط مستقيم با ميزان تلفات جادهاي ميباشد.
رمز فايل:www.online-managers.com